نگهدارنده یک ابزار سفارشی و بسیار مفید است که متخصصین ارتودنسی میتوانند بعد از خارج کردن بریسها در اختیار شما قرار دهند. هر فردی احساس دستیابی به دندانهایی مرتب بعد از خارج کردن بریسها را دوست دارد و مشاهده تفاوت ایجاد شده در لبخند میتواند یک تجربهی فوقالعاده باشد.
بنابراین هدف از استفاده از ریتینر بعد از اتمام درمان ارتودنسی چیست؟ آیا همهی کارها انجام نشده است؟ آیا بریسها کار خود را به اتمام نرساندهاند؟ در واقع دندانها بعد از برداشتن بریسها مستعد برگشت تدریجی به موقعیت اولیهی خود خواهند بود.
شما میخواهید که مزایای درمان ارتودنسی را حفظ کنید. بریسها میتوانند به شما دندانهایی مرتب بدهند، لبخند شما را درخشان کنند و سلامت طولانی مدت دندانهایتان را با اصلاح حالت فک و کاهش فرسایش دندانها که در اثر نامرتبی آنها رخ میدهد، بهبود ببخشند.
استخوانهای نگهدارنده، بافت لثه و حتی فکها برای تطابق با وضعیت جدید خود نیاز به زمان دارند. میتوانید بریسها را به عنوان ابزار ارتودنسی تصور کنید که همه چیز را اصلاح کرده و نگهدارندهها ابزار ارتودنسی هستند که نتایج را حفظ کرده یا مزایای بلند مدت بریسها را نگه میدارند.
دورهی زمانی که ارتودنسی واقعاً روی آن تمرکز میکند اولین ماه بعد از خارج کردن بریسها است. علت این است که در ماه اول، دندانها مستعد برگشتن به موقعیت اولیهی خود هستند؛ برخی از متخصصین ارتودنسی این فرایند را بازگشت مینامند زیرا بدون نگهدارنده دندانها میتوانند دقیقاً به حالت خود بازگردند.
دندانها نیاز به کمی زمان برای تطابق با ترتیب بهتری که بریسها برای دستیابی به آن کار کردهاند، دارند. متوسط زمانی که یک نگهدارنده باید بعد از اتمام ارتودنسی استفاده شود حدود یک سال میباشد، هرچند بیمارانی که دارای فواصل بزرگی بین دندانهای خود هستند ممکن است نیاز به زمان بیشتری داشته باشند. با این حال نتایج حاصله ارزش صرف این زمان را دارند.
انواع مختلف نگهدارندههایی که متخصصین ارتودنسی میتوانند استفاده کنند عبارتند از:
این نوع نگهدارنده به عنوان امتحان شدهترین نوع نگهداری در نظر گرفته میشود. برخی آن را به عنوان نگهدارندهی سبک قدیمی یاد میکنند. این ریتینر با ترکیبی از یک سیم کمانی سازگار با دندانهای پیش و قسمتهای مختلف برای سیمهای نگهدارنده ساخته میشود.
نگهدارنده هاولی دارای سیمی است که بطور سفارشی برای قرار گرفتن روی کل بخشهای دهان تهیه میشود. این کار را میتوان از طریق قالب گیری یا یک اسکن دیجیتال انجام داد.
با اینکه معایبی وجود دارد، اما مزایای این نگهدارنده به قدری قابل توجه هستند که اکثر پزشکان این نوع ریتینر را به منظور نگهداری طولانی مدت نتایج درمان انتخاب میکنند.
کاربرد:
بیمارانی که قبل از درمان دارای اوربایت معمولی بودهاند.
معایب:
مزایا:
این نوع ریتینر ارتودنسی را میتوان از مواد پلاستیکی شفاف با شکل دهی حرارتی همراه با ژل تریاد (Triad) برای پلیت بایت قدامی تهیه کرد. همچنین میتواند از طریق انجام اصلاحاتی در نگهدارندهی هاولی نیز ساخته شود. برای نگهداری، عملکرد اصلی جلوگیری از جفت شدن دندانهای خلفی و ایجاد تماس روی دندانهای پیشین پایین به منظور محدود کردن بیرون زدگی دندان پیشین میباشد.
کاربرد:
متخصص ارتودنسی از این طرح زمانی استفاده میکند که بیمار قبل از درمان دارای یک اوربایت شدید با بیرون زدگی دندانهای نیش پایینی باشد. این طرح نگهدارنده همچنین برای بیمارانی که دندان قروچه دارند، دارای علائم عضلانی بوده یا عضله ماستر بسیار قوی دارند، مفید است. پزشکان از این طرح برای کمک به بیمارانی که دارای الگوی اسکلتی چرخش به جلو هستند استفاده میکنند.
معایب:
مزایا:
کاربرد:
این نوع نگهدارنده بطور خاص برای بیماران مبتلا به اپن بایت قدامی یا الگوی رشد عمودی استفاده میشود. میتوان آن را به نگهدارندهی بالا یا پایین اضافه کرد.
معایب:
مزایا:
این نوع نگهدارنده از پلاستیک شفاف ساخته شده و معمولاً با حرارت مواد پلاستیکی و شکلگیری وکیوم داخل یک قالب تهیه میشود. یک نوع تهیه شده بر اساس اسکن که میتواند دقیقتر روی دندانها قرار گیرد نیز موجود است.
کاربرد:
این نگهدارنده اغلب به عنوان نگهدارندهی نهایی بعد از ارتودنسی استفاده میشود و دارای نامهای مختلفی چون ریتینر شفاف، Essix، Trutain و Vivera میباشد. این نگهدارنده به عنوان یک گزینهی موقت عالی در دورهی بین انتهای درمان ارتودنسی و شروع درمان ترمیمی عمل میکند. این گزینه برای استفاده در طول شب توسط بیمارانی که دندان افتاده دارند مناسب است.
معایب:
مزایا:
اسپلینتها که بطور کامل دهان را میپوشانند میتوانند نگهدارندههای عالی باشند و همزمان تمام مزایای یک اسپلینت را نیز ارائه کنند. تا زمانی که بیمار از آنها استفاده کند، گاهی میتوانند بهترین راه حل بلند مدت برای حفظ حالا مطلوب فک، سلامت عضله و ترتیب دندانها باشند.
در حالت ایدهآل نیازی به استفاده از ریتینر ارتودنسی نیست. اما زمان بدن ما و از جمله دندانها را تغییر میدهد. مطالعات طولانی مدت نشان میدهند که صورت در هر دهه از زندگی تغییر میکند. با توجه به پارافانکشن، ساییدگی و فرسایش در حین افزایش سن، داشتن گزینههایی که بتواند به بیماران کمک کند باعث خوشبختی است.
اولین چیزی که بیماران معمولاً میخواهند در مورد نگهدارندهها بدانند این است که آیا باید آنها را در تمام طول شبانهروز استفاده کنند یا فقط در طول شب. پاسخ این است که هر دو گزینه محتمل است. استفاده از نگهدارنده در تمام طول شبانهروز برای چند ماه اول و سپس استفاده از آن تنها در طول شب امری عادی است.
برای بیشتر انواع نگهدارنده، قبل از خوردن وعدههای غذایی، مسواک زدن و کشیدن نخ دندان یا بازی کردن میتوانید آنها را از دهان خود خارج کنید. بعد از بیرون آوردن نگهدارنده باید حتماً آن را در داخل محفظهای که متخصص ارتودنسی در اختیارتان قرار داده است، بگذارید.