در موارد بسیار زیادی و در بیماران مختلف و تحت شرایط متفاوت شکست ایمپلنت دندانی مشاهده شده است. در این روش نیز همانند سایر عمل‌های جراحی همیشه ریسک عوارض و شکست وجود دارد. شکست ایمپلنت دندانی زمان رخ می‌دهد که ایمپلنت به طور صحیح با استخوان پیوند نمی‌خورد و شروع به لق شدن می‌‌کند و بیمار دچار درد و ناراحتی می‌شود و باید اقدام به خارج کردن ایمپلنت کرد. هنگامی‌که دندان پزشک اقدام به نصب ایمپلنت می‌‌کند به بیمار می‌‌گوید که همیشه حدود ۳ تا ۵ درصد ریسک شکست ایمپلنت وجود دارد که این امر در سراسر جهان رخ می‌‌دهد. اگر شما قصد دارید که از ایمپلنت دندانی استفاده کنید باید ریسک شکست آن را نیز قبول کنید و با این مسئله کنار بیاید.

دلایل شکست درمان ایمپلنت شامل چه مواردی است؟

•  پری ایمپلنت
• شکست پیوند استخوان
• آسیب دیدگی عصب و بافت
• مشکلات سینوسی
• تحمیل بار بیش از حد بر ایمپلنت
• بروز واکنش آلرژیک
• پس زدن جسم خارجی توسط بدن
• شکست خود ایمپلنت

 فاکتورهای خطر که در بروز شکست ایمپلنت نقش دارند

 استعمال دخانیات

اگر شما سیگار می‌کشید ریسک شکست ایمپلنت دندان را افزایش می‌‌دهید. ریسک آسیب دیدگی تا چند روز و چند هفته پس از جراحی ایمپلنت بسیار بالا است. اما درک نحوه تاثیرگذاری سیگار کشیدن بر فرآیند بهبودی اهمیت بسیار زیادی دارد. به طور کلی سیگار کشیدن باعث مسدود شدن مویرگ‌ها می‌شود و جریان خون را کاهش می‌دهد و در نتیجه از میزان اکسیژن رسانی به لثه کاسته خواهد شد. فرایند به صورت فوری پس از استعمال دخانیات رخ نمی‌دهد بلکه فرایندی است که طی چند سال پس از سیگار کشیدن ایجاد می‌شود بنابراین توصیه بر عدم استعمال دخانیات حداقل تا دو هفته پس از جراحی ایمپلنت دندان عملاً کار بی فایده‌ای است. اگر سابقه سیگار کشیدن شما به بیش از چند سال می‌‌رسد بافت بدن شما از قبل آسیب دیده است و به ‌طور کلی ذخایر خونی و خونرسانی به لثه شما کاهش یافته است. بهترین توصیه این است که به طور کامل از استعمال دخانیات خودداری کنید و قبل از جراحی ایمپلنت حدود ۱۲ ماه صبر کنید تا ذخایر خونی و خونرسانی به لثه شما به طور کامل بهبود یابد.

 بیماری لثه

اگر شما به علت بیماری لثه یکی از دندان‌های خود را از دست داده‌اید و قصد دارید از ایمپلنت به عنوان جایگزین آن استفاده کنید باید بدانید که ریسک شکست ایمپلنت در بیماری لثه بسیار بالا است. این مسئله به علت التهاب بسیار زیاد بافت لثه رخ می‌دهد که ابتدا تا مدت زیادی پس از، از دست دادن دندان همچنان باقی می‌ماند.

 فشار دادن دندان‌ها روی هم یا دندان قروچه

فشار دادن دندان‌ها روی هم یا دندان قروچه در هنگام خواب می‌‌تواند بر ایمپلنت تاثیر بگذارد. ممکن است در ابتدا مشکل چندانی نداشته باشید اما به تدریج و با گذر زمان باعث شکست ایمپلنت می‌شود. مقدار نیرویی که انسان در طول خواب بر دندان‌های خود وارد می‌کند که حیرت انگیز است فشار بسیار زیادی را بر استخوان اطراف ایمپلنت دندان وارد می‌کند.

 بیماری دیابت

اگر شما به دیابت مبتلا هستید به خوبی می‌‌دانید که مدت بیشتری طول می‌‌کشد تا زخم‌های شما بهبود یابند. به تاخیر افتادن فرآیند بهبود دندان می‌‌تواند در شکست ایمپلنت دندانی نقش داشته باشد.

بیوفسفونات درمانی برای پوکی استخوان

اگر شما دچار پوکی استخوان هستید و از داروهایی که بیوفسفونات نامیده می‌شوند استفاده می‌کنید سرعت بهبود زخم‌های شما کاهش می‌یابد. این فرایند در خصوص داروهای بلعیدنی نادر است اما در صورتی که از بیوفسفونات به صورت تزریقی استفاده می‌کنید این مسئله شروع بیشتری خواهد داشت.

از کجا بدانیم که کاشت ایمپلنت با شکست مواجه شده است؟

علائم و نکات زیادی وجود دارد که نشان می‌‌دهد کاشت ایمپلنت با شکست مواجه شده است به همه این موارد عدم پیوند و قرار گرفتن صحیح ایمپلنت درون استخوان فک ارتباط دارند:

• ایمپلنت لق می‌شود. اگر ایمپلنت جایگزین یک دندان شده باشد حرکات آن کاملا مشهود خواهد بود. در صورتی که ایمپلنت به بخشی از بریج متصل شده باشد به احتمال زیاد شما در ابتدا متوجه هیچ گونه حرکتی نخواهید شد زیرا بریج می‌‌شود که ایمپلنت در جای خود باقی بماند.
• ممکن است بافت لثه اطراف ایمپلنت جمع شود و باعث دیده شدن سطح فلزی آن گردد.
• ممکن است قسمت فوقانی ایمپلنت دچار تورم و التهاب شوید یا این ناحیه کمی متورم شود یا یک توده کوچک و برجسته در این قسمت ایجاد گردد.
• ممکن است در نواحی اطراف ایمپلنت درد زیادی را احساس کنید اما گاهی اوقات هیچ گونه دردی ایجاد نمی‌شود و فقط کمی احساس ناراحتی می‌کنید.

احتمال شکست در ایمپلنت در هر زمانی وجود دارد

به طور کلی از لحظه‌ای که ایمپلنت درون فک قرار داده می‌‌شود تا سی روز بعد احتمال شکست در ایمپلنت وجود دارد. سپس با گذر زمان و به تدریج ریسک شکست آن کاهش می‌‌یابد. در صورتی که پس از ۱۲ ماه از کاشت ایمپلنت مشکل خاصی ایجاد نشود ریسک شکست به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد اما هرگز به صفر نمی‌رسد. ممکن است شکست در ایمپلنت از لحظه کاشت آن شروع شود یا آن که پس از ۱۰ سال این اتفاق رخ دهد. در بخش زیر به شرایط اشاره می‌کنیم که احتمال شکست در کاشت ایمپلنت وجود دارد:

• در صورتی که ایمپلنت به خوبی درون استخوان فک قرار داده نشود. گاهی اوقات ممکن است استخوان کمی نرم باشد و هنگامی‌که دندانپزشک  به آرامی ایمپلنت را درون استخوان فک قرار می‌‌دهد ایمپلنت فقط شروع به چرخش نمایند و سفت نشود که در این حالت ممکن است پزشک از اسپینر استفاده کند تا به محکم شدن ایمپلنت کمک نماید. در این حالت دندانپزشک نمی‌‌تواند کار چندانی را برای بهبود این وضعیت انجام دهد.
• به طور طبیعی باید ایمپلنت فورا خارج شود یا یک ایمپلنت جدید جایگزین آن گردد. تا شش ماه قبل از کاشت ایمپلنت جدید باید فرآیند پیوند بافت انجام گردد تا موضع مورد نظر به خوبی بهبود یابد. گاهی اوقات دندان پزشک می‌داند که شرایط برای کاشت ایمپلنت فراهم شده فرآیند بهبود شروع شده است اما از این موضوع اطمینان ندارد و ترجیح می‌‌دهد مدت بیشتری صبر کند تا وضعیت بیمار ثابت گردد.
• در صورتی که ایمپلنت به خوبی درون دندان قرار گرفته باشد مرحله اول به پایان می‌رسد. اما در مرحله بهبود بافت امکان بروز مشکلات احتمالی وجود دارد. در کاشت ایمپلنت نیز همانند سایر عمل های جراحی احتمال بروز عفونت وجود دارد که علاوه بر ایجاد درد و ناراحتی می‌‌تواند از رشد سلول‌های استخوانی در اطراف ایمپلنت جلوگیری کند و در نتیجه ایمپلنت با استخوان پیوند نمی‌‌خورد. هنگامی‌که دندانپزشک پس از ۳ تا ۴ ماه به بررسی ایمپلنت می‌‌پردازد متوجه می‌شود که کمی لق است و به خوبی پیوند نخورده است. رها کردن ایمپلنت در این شرایط نمی‌‌تواند وضعیت آن را تغییر دهد و در این حالت باید ایمپلنت خارج شود و یک مدار بزرگ‌تر جایگزین آن گردد یا آنکه شش ماه قبل از کاشت ایمپلنت جدید پیوند استخوان انجام شود.
• پس از آنکه پزشک بریج یا روکش روی ایمپلنت قرارداد کار به اتمام نمی‌‌رسد و در صورتی که ۱۲ ماه پس از کاشت ایمپلنت بگذرد ریسک شکست در آن کاهش می‌یابد اما هرگز به سفر نمی‌رسد زیرا در برخی موارد کاشت ایمپلنت پس از ۵ تا ۱۰ سال با شکست مواجه می‌شود.

به این نوع شکست، شکست دیرهنگام گفته می‌شود که بیماری دائمی پری ایمپلنت دارد در بروز آن نقش دارد این بیماری به علت تجمع باکتری تولید کننده پلاک زیر لثه و در اطراف ایمپلنت رخ می‌دهد. استفاده روزانه از نخ دندان و مواد باکیفیت برای تمی‌ز کردن دندان و لثه از بروز این مشکلات جلوگیری می‌‌کند. شما می‌توانید برای تهیه مسواک و خمیر دندان مناسب با دندانپزشک خود مشورت کنید. به این ترتیب همیشه احتمال پس زدن ایمپلنت وجود دارد اما معمولاً ریسک بروز آن در ۱۲ ماه اول بیشتر است و به تدریج کاهش می‌‌یابد. پزشک وظیفه دارد که قبل از کاشت ایمپلنت این نکته را به شما گوشزد کند و شما در صورتی که قصد دارید از کاشت ایمپلنت استفاده کنید باید مسئولیت این ریسک را قبول نمایید.

درمان شکست در ایمپلنت

اگر شما دچار بیماری پری ایمپلنت (عفونتی که در اطراف لثه و ایمپلنت را می‌دهد) هستید اما میزان آسیب دیدگی بافت شدید نیست می‌‌توان بدون آسیب رساندن به ایمپلنت به درمان مشکل پرداخت. درمان التهاب لثه از طریق تمیز کردن ایمپلنت و بهبود بهداشت دهان و دندان و مراقبت از دندان میسر خواهد بود. شناسایی زودهنگام و درمان این بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد. در صورتی که استخوان اطراف این ایمپلنت آسیب دیده باشد به درمان جدی و فوری نیاز خواهد داشت. درمان شکست در ایمپلنت شامل خارج کردن بافت ملتهب و استخوان و سپس انجام پیوند استخوان است. پزشک بر اساس میزان آسیب دیدگی به خارج کردن روکش نیز می‌‌پردازد سپس اجازه می‌‌دهد تا ایمپلنت به استخوان پیوند بخورد و پس از این مرحله اقدام به نصب روکش می‌‌نماید.

“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است”