پیوند و بازسازی استخوان تحلیل رفته دندان قبل از ایمپلنت

دندان‌های شما به طور ایمن و محکم در داخل فک تثبیت شده‌اند. ریشه‌های دندان موجب می‌شوند تا استخوان شکل و فرم طبیعی خود را حفظ کنند. با از دست رفتن دندان، استخوان زیر آن دیگر استفاده نمی‌شود و به تدریج جذب بدن شده و یا تحلیل می‌رود. با گذشت زمان، استخوان دچار تحلیل قابل توجهی شده و در نتیجه استخوان نازک می‌شود. در صورتی که استخوان کافی وجود نداشته باشد، ممکن است کاشت دندان غیر ممکن گردد. پیوند استخوان یک روش درمانی برای بازسازی استخوان در بیمارانی است که کیفیت و کمیت بافت استخوان دندان آنها به دلیل بیماری‌های لثه از دست رفته است. انجام این روش اغلب قبل از کاشت دندان لازم است. این روش همچنین به حفاظت بیشتر دندان در برابر باکتری‌ها، ضربات شدید و تروما و تخریب کمک می‌کند.

اهداف عمل پیوند استخوان چیست؟

در اکثر موارد عمل پیوند استخوان دندان برای بازگرداندن وضعیت قبلی استخوان پس از افتادن دندان، بیماری لثه یا تروما انجام می‌شود. پیوند استخوان همچنین ممکن است برای حفظ ساختار استخوان پس از کشیدن دندان انجام شود. بازسازی و حفظ ساختار استخوانهای صورت به چند دلیل حائز اهمیت است. در بسیاری از درمان‌های دندانپزشکی مانند نصب ایمپلنت لازم است که استخوان تا حد ممکن دارای ابعاد و موقعیت طبیعی و اصلی خود نزدیک باشد تا نتایج مطلوب بدست آید. همچنین فک و سایر استخوان‌های صورت از پوست و عضلاتی حمایت می‌کنند که مسئول زیبایی ظاهر صورت هستند. بدون حمایت استخوان زیرین، صورت ممکن است دچار پیری زودرس شود.

انواع روش‌های پیوند استخوان

اتوگرافت

با عمل پیوند استخوان، نصب ایمپلنت دندان حتی در موارد شدید تحلیل استخوان امکان‌پذیر است. اتوگرافت روشی با استاندارد طلایی به شمار می‌آید. این روش شامل پیوند بافت از بدن بیمار به بخش دیگری از بدن خود است. در عمل پیوند استخوان با روش اتوگرافت، استخوان پیوندی از بدن خود فرد گرفته شده و در منطقه دریافت‌کننده قرار می‌گیرد. بالاترین نرخ موفقیت پیوند استخوان با روش اتوگرافت به دست می‌آید، زیرا در این روش از بافت زنده همراه با سلول‌های سالم و دست نخورده آن استفاده می‌شود. تنها عیب اتوگرافت این است که بافت پیوندی از محل ثانویه در بدن گرفته می‌شود که این به معنای احتمال بیماری بیشتر و انجام عمل جراحی پیچیده‌تری است. در اکثر موارد پیوند مربوط به ایمپلنت‌های دندانی می‌توان از بخش دیگری از فک (به عنوان مثال، چانه و یا بخش‌های‌ عقبی فک) به عنوان محل اهدای پیوند استفاده کرد.

آلوگرافت

آلوگرافت به معنی پیوند اعضای یک گونه (به عنوان مثال، انسانی به انسان دیگر) اما با ترکیب ژنتیکی غیر یکسان است. منبع استخوان پیوندی معمولاً استخوان جسد است و در مقادیر زیاد در دسترس می‌باشد. با این حال این استخوان باید تحت یک سری مراحل آماده‌سازی مختلفی قرار گیرد تا بتواند واکنش سیستم دفاعی بدن گیرنده را خنثی کرده و از آلودگی متقابل ناشی از بیماری میزبان در امان بماند. این مراحل آماده‌سازی شامل تابش پرتو، خشک کردن انجمادی، اسید شویی و دیگر عملیات شیمیایی است. پس از آن، پردازش استخوان احتمال هرگونه عفونت متقابل را کاملاً از بین می‌برد.

زنوگرافت

زنوگرافت به عنوان پیوند بافت بین دو گونه مختلف (به عنوان مثال استخوان گاو) تعریف شده است. بانک بافت معمولاً مواد پیوندی را انتخاب می‌کند، زیرا در مقایسه با استخراج بافت استخوان از مبدأ انسان، استخراج مقادیر بزرگ‌تر استخوان دارای یک میکروساختار خاص (که یک عامل مهم برای رشد استخوان است) امکان‌پذیر است.

آلو پلاست

آلوپلاست شامل هر گونه گرافت مصنوعی است که منشاء حیوانی یا انسانی ندارد. در ایمپلنتولوژی دهان این مواد معمولاً شامل هیدروکسی آپاتیت و یا فرمول‌های مشتق از آن می‌باشد. هر یک از مواد پیوند استخوان معمولاً با یک هدف یا مزیت خاص تولید می‌‌شود. برخی ادعاها توسط بانک بافت پیوندی در مورد مواد پیوند استخوان خاصی به صورت پودر استخوان مطرح شده است، اما تحقیقات مستقل باید صحت این ادعاها را بررسی کند. معمولاً هدف اصلی استفاده از سه نوع مواد پیوندی فوق‌الذکر اجتناب از انجام یک عمل جراحی ثانویه برای برداشت استخوان پیوندی از بدن خود بیمار (اتوژن) است. جراح بر اساس نیازهای فردی شما و جدیدترین تحقیقات موجود در این زمینه، نوع مواد پیوندی استخوان را برای شما انتخاب خواهد کرد.

مراحل

در طی عمل پیوند استخوان، دندانپزشک لثه‌ها را از دندان‌ها جدا می‌کند تا بتواند به ریشه دندان و استخوان زیرین آن دسترسی داشته باشد. ریشه دندان کاملاً تمیز خواهد شد و هر گونه سوراخ و یا مناطق آسیب دیده استخوان با یک ماده پیوندی پر خواهد شد. همچنین برای محافظت از استخوان از یک غشای محافظ استفاده خواهد شد. هنگامی که استخوان پیوندی در محل مورد نظر قرار داده شد، لثه با کمک بخیه‌هایی به آن منطقه متصل خواهد شد. استخوان پیوندی مورد استفاده در این روش ممکن است از بدن خود بیمار، جسد، استخوان گاو و یا مواد مصنوعی بدست آمده باشد. مؤثرترین نتایج اغلب زمانی به دست می‌آید که از استخوان خود بیمار برای پیوند استخوان استفاده می‌شود.

بهبودی پس از عمل پیوند استخوان

پس از عمل پیوند استخوان، بیماران ممکن است به مدت چند روز مقداری تورم و درد را تجربه کنند. بسیار مهم است که بیماران تا حد ممکن در طی روند بهبود پیوند استخوان، بهداشت دهان خود را حفظ کنند. بیمار باید در حدود 7 تا 10 روز پس از عمل برای پیگیری درمان خود به پریودنتیست (متخصص بیماری‌های لثه و دندان) مراجعه کند تا تحت معاینه و ارزیابی قرار گرفته و از بهبودی وی اطمینان حاصل شود. با گذشت زمان، استخوان جدید و بافت نرم در ناحیه تحت درمان رشد خواهد کرد و به اتصال پایدار و محکم مجدد دندان به فک کمک خواهد کرد و به طور قابل توجهی خطر افتادن دندان و برگشت علائم بیماری پریودنتال را کاهش خواهد داد.

آیا پیوند استخوان بر طول درمان تأثیر گذار است؟

اگر شما نیاز به پیوند استخوان داشته باشید، طول مدت درمان شما افزایش خواهد یافت. با این حال، هنگامی که پیوند استخوان با موفقیت انجام شود، نتیجه ایمپلنت دندان را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. استفاده از این روش در دندان‌های جلویی می‌تواند نتایج زیبایی چشمگیری داشته باشد. پیوند استخوان نیازمند مهارت قابل توجهی بوده و اغلب پیچیده‌تر از ایمپلنت دندان است. در برخی شرایط بعضی از دندانپزشکان ایمپلنت دندان همراه با پیوند استخوان را با نصب یک غشای محافظ دائمی توصیه می‌کنند. با این کار مدت زمان درمان به‌طور قابل توجهی کاهش یافته و نتایجی که با روشهای دیگر به سختی بدست می‌آید، می‌توان کسب کرد. با این حال، بسیاری از جراحان هنوز هم انجام پیوند استخوان را به عنوان یک مرحله مجزا ترجیح می‌دهند، به این ترتیب ایمپلنت تنها زمانی نصب می‌شود که عمل پیوند استخوان موفقیت آمیز باشد.

هزینه

از آنجا که پیوند استخوان معمولاً به عنوان یک عمل جداگانه انجام نمی‌شود، هزینه‌های پیوند استخوان در هزینه ایمپلنت دندانی گنجانده می‌شود. با این حال انجام پیوند استخوان قبل از ایمپلنت دندانی، یک روش پر هزینه‌تر خواهد بود و دندانپزشک این هزینه را در طول مشاوره به شما اعلام خواهد کرد.